اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
»
شمارهٔ ۹۶
در دایرهٔ نقطهٔ پرگار جهان
کس نیست که هست آگه از کار جهان
قصّه چه کنم مرگ زپس غم در پیش
احسنت زهی متاع بازار جهان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این مجموعه اشعار، بیانگر احساس تنهایی انسان در برابر سختی‌ها و ناشناخته‌های زندگی است. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که در دایره‌ای که جهان را احاطه کرده، هیچ‌کس از رازهای کارهای آن آگاه نیست. او در نهایت از غم مرگ و چالش‌های زندگی گله می‌کند و به زیبایی زندگی اشاره می‌کند که با تمام مشکلاتش، همچنان با ارزش است.
هوش مصنوعی: هیچ کسی در این دنیا وجود ندارد که از حقیقت و وقایع جهان خبر داشته باشد، انگار که همه در دایرهٔ مشخصی در حرکت هستند و هیچ‌کس به عمق مسائل پی نمی‌برد.
هوش مصنوعی: چه بگویم دربارهٔ مرگ و غم که در پیش است، آفرین بر زندگی، چه کالای باارزشی در این بازار دنیا!
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.