اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
»
شمارهٔ ۱۰۲
از بَهر جهانی که تو هیچی دَروی
آزار کسی چرا بسیچی دَر وی
فی الجمله به جملگی تو را گیر جهان
بگذاری و بگذری چه پیچی دَروی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به موضوع ظلم و آزار در جهان می‌پردازد. شاعر از انسانی سخن می‌گوید که در جهانی که هیچ چیز ندارد، چرا باید به دیگران آزار برساند؟ در نهایت، او به این نتیجه می‌رسد که انسان باید بی‌خیال از دنیا و مشکلاتش عبور کند و از آزار دادن دیگران پرهیز کند.
هوش مصنوعی: برای دنیایی که هیچ ضرری به کسی نمی‌زنی، چرا باید خودت را تحت فشار و آزار قرار بدهی؟
هوش مصنوعی: به طور کلی دنیا تو را در خود اسیر می‌کند و تو را به سمت خود می‌کشاند، اما چه فایده از این پیچیدگی و درگیری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.