اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة
»
الفصل الثانی - فی الاقاویل المختلفة خدمة السلطان
»
شمارهٔ ۸۶
سیمین زنخت که حسن خواند استادش
آوخ که ستاره در وبال افتادش
زآن پیش که بس توبهٔ ابدال شکست
پشمینه که پوشید مبارک بادش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تمجید از سیمین زنخت، استادی به نام حسن، می‌پردازد. شاعر از دشواری‌ها و مشکلاتی که ممکن است بر سر راه او قرار گیرد، سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که پیش از آنکه توبه‌های او شکسته شود، باید از دستاوردهای او قدردانی کرد. شاعر با اشاره به پوشیدن لباس پشمینه، به نوعی آرزوی خوشبختی و موفقیت برای او دارد.
هوش مصنوعی: زن زیبایی با چهره‌ای درخشان و زیبا وجود دارد که بسیاری او را به عنوان نمونه‌ای از زیبایی می‌شناسند. به قدری او زیباست که مانند ستاره‌ای در آسمان خود را نشان می‌دهد. اما این زیبایی همچنین بار بزرگی را به همراه دارد که بر دوش او افتاده است.
هوش مصنوعی: قبل از این که ابدال (عوضکنندگان) توبه‌اش را بشکنند، به کسی که لباس پشمینه بر تن کرده، تبریک می‌گوید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بلبل که پریر از دل شاداش
گفتی که برفت مطربی از یادش
امروز به چرخ می رسد فریادش
مانا که شکوفه سیم مطب دادش
چشم تو که سحر بابل است استادش
یا رب که فسونها برواد از یادش
آن گوش که حلقه کرد در گوش جمال
آویزهٔ در ز نظم حافظ بادش
آن غنچه که کار با صبا افتادش
از بلبل خویش خواهد آمد یادش
هرچند صبا شکفته دارد گل را
چون یک دو سه روز شد، دهد بر بادش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.