اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة
»
الفصل الثانی - فی الاقاویل المختلفة خدمة السلطان
»
شمارهٔ ۱۰۳
یک حاجت بی‌دلی روا می‌نکنند
یک وعدهٔ عاشقی وفا می‌نکنند
این است غم ما که درین تنها[ی]ی
ما را به غم خویش رها می‌نکنند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به تنهایی و غم ناشی از آن اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که هیچ خواهشی بدون محبت و عشق پاسخ داده نمی‌شود و وعده‌های عاشقانه هم به وفا نمی‌رسند. در نهایت، او از غم خود شکایت می‌کند که در این تنهایی، دیگران او را به حال خود رها نمی‌کنند.
هوش مصنوعی: گاهی اوقات، نیاز بی‌معنایی را برآورده می‌کنند، اما وعده‌ای که برای عشق داده می‌شود، به آن وفا نمی‌کنند.
هوش مصنوعی: غم بزرگ ما این است که در این تنهایی، هیچ‌کس ما را به حال خود رها نمی‌کند و همچنان در غم‌های خود غرقیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.