اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة
»
الفصل الاول - فی الطامات
»
شمارهٔ ۱۲
از خوردن باده دوش حالم بگرفت
ساقی به دو دست هر دو بالم بگرفت
زین پس من و شاهدان و میخانه و می
کز خرقه و خانقه ملالم بگرفت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از حال ناخوشی که پس از نوشیدن باده به او دست داده، سخن می‌گوید. ساقی او را در آغوش می‌گیرد و با یادآوری تجربیات ملال‌آور و نامناسبی از زندگی در خانقاه و خرقه، به این نتیجه می‌رسد که تنها به شادی در کنار دوستان و میخانه توجه کند.
هوش مصنوعی: دوش وقتی که مشغول نوشیدن شراب بودم، حال و روز خوبی نداشتم. ساقی با هر دو دست، مرا در آغوش گرفت.
هوش مصنوعی: از این پس من و دوستانم و میخانه و شراب هستیم، دیگر از لباس خانقاه و زهد و ریاضت خسته شدم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.