اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۷
در دایرهٔ وجود موجود تویی
مقصود نگویمت که معبود تویی
گر در غزلی نامِ خط و زلف برم
می‌دان که بهانه است، مقصود تویی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به طور ضمنی اشاره می‌کند که وجود و معبود واقعی، شخص محبوب اوست. هرچند ممکن است در اشعارش به ویژگی‌هایی مانند خط و زلف محبوب اشاره کند، اما در اصل آنچه که برایش مهم است، خود محبوب و معبود اوست. به عبارتی، همه چیز به خاطر او و برای اوست.
هوش مصنوعی: در کائنات وجود، تو تنها هدف و مقصود هستی. نمی‌خواهم بگویم که تو خدا هستی، بلکه تنها می‌خواهم بگویم که همه چیز به تو ختم می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر در شعری از زیبایی و موها بگویم، می‌دانم که این‌ها تنها بهانه هستند و اصل مطلب خود تو هستی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
روح ملکی ساجد و مسجود توئی
نفس فلکی عابد و و معبود توئی
در راه هوای تو بسر سیر کنان
ذرّات جهان قاصد و مقصود توئی
هستی بتو قائم است و موجود توئی
در کعبه و در بتکده معبود توئی
گر قصد حرم کنند و گر سجده بت
معبود همه توئی و مقصود توئی
قاصد تو ومقصد تو و مقصود تویی
شاهد تو و مشهد تو مشهود تویی
بردیدهٔ دل نیست کسی جز تو عیان
عابد تو و معبد تو و معبود تویی
ای جعبه مرا گوهر مقصود توئی
اسباب زیان و مایه سود توئی
هر منتظرالوکاله را ای صندوق
تا رأی میان تست معبود توئی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.