اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۲۶۳ - الرجاء
بنگر که چنین ما به چه تدبیر شدیم
گشتیم گدای دَرِ او میر شدیم
ما زانک به طاعتش نکردیم قیام
با حلقهٔ بندگیّ او پیر شدیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تأمل در وضعیت خود پرداخته و می‌گوید که چگونه به تدبیری خاص تبدیل شده‌اند. آنها به جای احترام و طاعت، به گدایی و بندگی افتاده‌اند و در نتیجه، از ناتوانی و عدم قیام در برابر حقایق، به همانند پیری در بندگی او تبدیل شده‌اند.
هوش مصنوعی: نگاهی بینداز به حال ما که با چه اندیشه‌ای به این نقطه رسیدیم. اکنون در جایگاهی هستیم که به درِ او خدمت می‌کنیم و خود را در مقام گدای او می‌دانیم.
هوش مصنوعی: ما به دلیل اینکه در برابر او قیام نکردیم و بندگی‌اش را نپذیرفتیم، پیر و فرسوده شدیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.