اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۲۰۳ - الاسرار
در دل سخنت چو جان نگه می دارم
خون می خورم و زبان نگه می دارم
با دل سخن وصل تو می گویم از آن
جان را به اومید آن نگه می دارم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از عشق و وابستگی خود به معشوق سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که در دل سخنان معشوقش را نگه می‌دارد و با وجود درد و رنج، خود را کنترل کرده و به امید وصال و نزدیکی به او، جانش را حفظ می‌کند.
هوش مصنوعی: من رازها و احساسات عمیق خود را در دل کلامم محفوظ می‌دارم، در حالی که در درون خود درد و رنج را تحمل می‌کنم و به ظاهر ساکت می‌مانم.
هوش مصنوعی: من با دل و روح خود از وصل تو صحبت می‌کنم و امیدوارم که آن احساس را همیشه در دل نگه دارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.