اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۱۸۳ - الاسرار
قومی به گمان فتاده اندر ره دین
قومی دگر اوفتاده در راه یقین
ناگاه به گوشه ای برآرند آواز
کای بی خبران راه نه آن است و نه این
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به دو گروه اشاره می‌کند؛ یک گروه که در مسیر دین به اشتباه افتاده‌اند و گروهی دیگر که در جستجوی یقین و حقیقت هستند. ناگهان صدایی از گوشه‌ای بلند می‌شود و به آنها می‌گوید که راهی که در پیش گرفته‌اند، نه این است و نه آن. این شعر به نوعی دعوت به بیداری و توجه به حقیقت می‌باشد.
هوش مصنوعی: گروهی به اشتباه در مسیری گام گذاشته‌اند که آن را راه دین می‌دانند، و گروه دیگری در مسیر یقین و حقیقت قرار گرفته‌اند.
هوش مصنوعی: ناگهان در گوشه‌ای صدایی می‌پیچد که ای بی‌خبران، نه این راه درست است و نه آن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
باید که تو اینقدر بدانی بیقین
کان کو چو تویی برآرد از خاک زمین
ناخواسته داد آنچه بایست همه
ناگفته دهد هر آنچه آید پس از این
در راه یگانگی نَه کفرست و نَه دین
یک گام ز خود برون نِه و راه ببین
ای جان جهان تو راه اسلام گزین
با مار سیه نشین و با ما منشین
از کفر کشد زریر شیبانی کین
آباد کند زریر شیبانی دین
بر چرخ نهد زریر شیبانی زین
این مرتبت زریر شیبانی بین
قومی متحیّرند در کویِ یقین
قومی به گمان فتاده اندر رهِ دین
ناگاه، منادیی بر آید ز کمین
کای بی‌خبران! راه نه آن است، نه این!
مردان سازند جای در خانه زین
باشند زنان خانه نشین همچو نگین
بر عکس بود کار من بی دل و دین
در خانه زین زن و منم خانه نشین
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.