اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۱۴۸ - الرّضا و التّسلیم
می کن ستمی و هر چه بادا بادا
کم گیر دمی و هر چه بادا بادا
از سود و زیانِ آنچ نامش عمر است
ماییم و دمی و هرچ بادا بادا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به عدم اهمیت به ستم‌ها و مشکلات زندگی اشاره می‌کند و می‌گوید که هر چه پیش آید، باید پذیرفت. او به موقتی بودن زندگی و عمر اشاره کرده و بر لذت بردن از لحظه‌ها تأکید می‌کند. در نهایت، فقط در دمی هستیم و باید با آنچه که پیش می‌آید، کنار بیاییم.
هوش مصنوعی: هر کاری که می‌کنی، حتی اگر ستم باشد، بی‌خیال دیگران باش و به عواقبش فکر نکن. فقط لحظه‌ای را که در آن هستی، فراموش نکن و از آن لذت ببر.
هوش مصنوعی: ما در زندگی‌امان تنها در پی منفعت و ضرر آنچه که به نام عمر می‌شناسیم، هستیم و در این لحظات زندگی هر چه سرنوشت بخواهد پیش می‌آید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
با باد، دلم گفت که بادا بادا
با یار بگو و هر چه بادا بادا
کآن کس که مرا ز صحبتت کرد جدا
شب با غم و رنج روز بادا بادا
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.