اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۱۴۶ - الرّضا و التّسلیم
آنجا که سعادت است چه تسبیح و چه چنگ
آنجا که شقاوت است چه نام و چه ننگ
در راه قضا یکی است اسباب و درنگ
تسلیم و رضا باید ورنه سر و سنگ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم تسلیم و رضا در برابر سرنوشت اشاره دارد. شاعر می‌گوید که در جایی که خوشبختی و سعادت باشد، بهره‌مندی و ابزارهای مختلف مهم نیستند و بالعکس، در جایی که سختی و بدبختی است، نام و اعتبار هم تاثیری ندارد. در مسیر تقدیر، همه چیز یکسان است و آنچه اهمیت دارد، پذیرش و تسلیم در برابر قضا و قدر است. اگر این تسلیم وجود نداشته باشد، تنها نتیجه سرسختی، مشکلات و نابودی خواهد بود.
هوش مصنوعی: در مکانی که خوشبختی و سعادت وجود دارد، دیگر نیازی به دعا و نیایش یا ساز و آواز نیست، و در جایی که بدبختی و شقاوت حاکم است، هیچ اهمیتی به نام و مقام یا اعتبار نمی‌دهند.
هوش مصنوعی: در مسیر سرنوشت، همه چیز یکسان است و انسان باید با تسلیم و رضایت پیش برود؛ در غیر این صورت، دچار دردسر و مشکلات خواهد شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
در جستن آن نگار پر کینه و جنگ
گشتیم سراپای جهان با دل تنگ
شد دست ز کار و رفت پا از رفتار
آن، بس که به سر زدیم و این، بس که به سنگ
ای بر سر خوبان جهان بر سرهنگ
پیش دهنت ذرّه نماید خرچنگ
بر چهره ندارم ز مسلمانی رنگ
برِ من دارد شرف سگِ اهلِ فرنگ
آن رو سیهم که باشد از بودن من
دوزخ را ننگ و اهل دوزخ را ننگ
تا با تو به صلح گشتم ای مایه جنگ
گردد دل من همی زبترویان تنگ
نشگفت که از ستارگان دارم ننگ
امروز که آفتاب دارم در چنگ
از هیبت تو بریزد اندر صف جنگ
تیزی ز سنان ، زه از کمان ، پر ز خدنگ
از جود تو خیزد ، ای شه با فرهنگ
پیروزه زکان ، در ز صدف ، لعل ز سنگ
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.