اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۱۴۱ - الرّضا و التّسلیم
تقدیر چو سابق است تعلیم چه سود
جز بندگی و رضا و تسلیم چه سود
پیوسته زبیم عاقبت می سوزی
این کار چو بودنی است پس بیم چه سود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به مفهوم تقدیر و سرنوشت اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که اگر تقدیر از پیش مشخص شده است، تلاش برای آموزش و دانش چه فایده‌ای دارد. او معتقد است که تنها بندگی، رضا و تسلیم در برابر تقدیر سودمند است. همچنین، با وجود ترس از عاقبت، اگر سرنوشت از قبل تعیین شده است، ترسیدن نیز بی‌فایده است. در نهایت، این شعر بر پذیرش سرنوشت تأکید می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر تقدیر از قبل تعیین شده است، آموزش و یادگیری چه فایده‌ای دارد جز اینکه تسلیم و راضی به آنچه پیش آمده باشیم؟
هوش مصنوعی: همواره از عواقب کار می‌ترسی، اما چون این وضعیت غیرقابل تغییر است، پس ترس چه فایده‌ای دارد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.