اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۱۱۱
از عقل بلند اگر نیم پستم گیر
هشیار زمانه گر نیم مستم گیر
با هر که زتو گریختم سود نداشت
از تو به تو در گریختم دستم گیر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از عقل و هوشیاری سخن می‌گوید و به دنبال کمک و پشتیبانی خداوند است. او می‌گوید که حتی اگر نصف عقل را هم دارم، از خدا می‌خواهد که در زمان سختی و مستی او را حمایت کند. همچنین اشاره می‌کند که تلاشش برای فاصله گرفتن از برخی افراد نتیجه‌ای نداشته و در نهایت به سوی خداوند پناه می‌برد و از او می‌خواهد دستش را بگیرد.
هوش مصنوعی: اگر عقل و فهم من کم باشد، از من پذیرایی کن. و اگر مست هستم، هشیاری و آگاهی زمان را از من بگیر.
هوش مصنوعی: هر کس که از تو دور شدم، فایده‌ای نداشت؛ پس به تو پناه آوردم، مرا در آغوش بگیر.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.