عرفی منم آن که دوزخم تب‌شکن است
روزم ز هجوم تیرگی شب‌شکن است
امیدم اگر حاملهٔ حرمان‌زاست
بپذیرم اگر سپاه مطلب‌شکن است
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
عرفی منم آن که دوزخم تب‌شکن است
روزم ز هجوم تیرگی شب‌شکن است
امیدم اگر حاملهٔ حرمان‌زاست
بپذیرم اگر سپاه مطلب‌شکن است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از درد و رنج خود صحبت می‌کند. او خود را به عنوان کسی معرفی می‌کند که در جهنم زندگی می‌کند و روزها را در سایه شب‌های تیره سپری می‌کند. امید او اگرچه ممکن است به ناامیدی و حسرت بینجامد، اما در عین حال پذیرای تلاش و مبارزه برای رسیدن به خواسته‌هایش است. به طور کلی، شعر بیانگر احساسات عمیق و تناقض‌های زندگی است.
هوش مصنوعی: من کسی هستم که در دوزخ، دمی را به آسایش می‌گذرانم، و روزهایم با روشنایی و امید از تاریکی شب رها می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر امیدم به نتیجه نرسد و تنها به ناامیدی منجر شود، آن را می‌پذیرم. اما اگر اطمینان دارم که می‌توانم بر مشکلات غلبه کنم، از تلاش دست نخواهم کشید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.