تا در قدحم بادهٔ امید نیابی
میلم به تماشای گل و بید نیابی
در جام دل ما بود از عکس جمالی
آن جرعه که در ساغر خورشید نیابی
این جرعه بنوش ای دل و شو فرش در این بزم
کاین جام ز خمخانهٔ جمشید نیابی
دل های شهیدانت اگر باز شکافی
یابی دو جهان حسرت و امید نیابی
عرفی نبود نالهٔ بی درد مؤثر
زان رو اثر نغمهٔ ناهید نیابی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر در مورد امید و عشق است. شاعر به این موضوع اشاره میکند که تا زمانی که در دل امید وجود نداشته باشد، نمیتوان به زیباییها و لذتها دست یافت. او از جام دل سخن میگوید که پر از تصویر زیبای محبوبش است و تأکید میکند که این لحظات زیبای زندگی را نمیتوان از خود دور کرد. دعوت به نوشیدن جرعهای از عشق و شادابی در بزم عشق میکند، زیرا چنین لحظاتی تکرار نشدنی هستند. همچنین شاعر به مفهوم حسرت و یاد شهیدان عشق اشاره دارد و میگوید که بدون درد و رنج، نالهها اثر گذار نخواهند بود. در نهایت، این شعر ترکیبی از امید، عشق و حسرت است.
هوش مصنوعی: تا زمانی که در زندگیام امیدی نداشته باشی، علاقهای به تماشای زیباییها و لذتها نخواهم داشت.
هوش مصنوعی: در دل ما تصویری از زیبایی وجود دارد که همچون جرعهای است که در گلویی نرم و روشن نمیتوانی پیدا کنی.
هوش مصنوعی: این دل، این فکر را کنار بگذار و از این جشن لذت ببر، زیرا این پیمانهای که در دست داری، در هیچجا از جاهای دیگر نخواهی یافت.
هوش مصنوعی: اگر دلهای شهیدان را به دقت بررسی کنی، در آن هیچ نشانی از حسرت یا ناامیدی از دو جهان نخواهی یافت.
هوش مصنوعی: اگر کسی دردی نداشته باشد، نالهاش تأثیری نخواهد داشت. به همین دلیل، نمیتوانی از صدای ناهید (سیاره زهره) اثری بیابی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.