ای چو مضطران سر آورده به جیب
غیره لا مضطرینا من یجیب
اول فکرت تویی اندر شمار
آخر فکرت تویی همت گمار
لیک اگر نشناختی تو خویش را
بنده گشتی نفس کافرکیش را
در جهانی نو چو بنهادی قدم
گم شدی در ظلمت ملک عدم
خاک بر سر کن به چشمان پر آب
می بگو «یالیتنی کنت تراب »
راه سخت است ای برادر هوش دار
باز، در این راه چشم و گوش دار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی به معضلات روحی و شناخت خود پرداخته و از خواننده می‌خواهد که در مسیر زندگی و شناخت خویشتن هوشیار باشد. شاعر به مضطربانی اشاره می‌کند که در جستجوی پاسخ هستند و می‌گوید که اگر انسان به خود و ذات خویش را نشناسد، به دام نفس و خواسته‌های غیرالهی می‌افتد. او بر این نکته تأکید دارد که در جهان جدید که انسان قدم می‌گذارد، ممکن است گم شود و در تاریکی عدم فرو رود. در نهایت، با یادآوری سختی‌های مسیر، از برادران می‌خواهد که با دقت و توجه به اطراف خود ادامه دهند.
هوش مصنوعی: ای کسی که در سختی‌ها و مشکلات به یاری می‌شتابد، ما هم در هنگام گرفتاری به سراغ کسی می‌رویم که جوابگوی ما باشد.
هوش مصنوعی: ابتدا به فکر و هدف خود توجه کن، زیرا در پایان نیز همان فکر و هدف تو تعیین‌کننده خواهد بود. پس تمام تلاش خود را در این مسیر بگذار.
هوش مصنوعی: اما اگر خودت را نشناسی، به بندگی نفس ناپاک و کافر خود درخواهی آمد.
هوش مصنوعی: وقتی که وارد دنیای جدیدی می‌شوی، ناگهان در تاریکی و عدم وجود گم می‌شوی.
هوش مصنوعی: با خاک بر سر کردن و به چشمان پر از اشک گفتن: «ای کاش من فقط خاک بودم.»
هوش مصنوعی: این مسیر دشوار است، ای برادر، خُبردار باش و در این راه حواست جمع باشد. چشم و گوش خود را باز نگه‌دار.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.