|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به زیبایی و دلربایی معشوق اشاره دارد و مقایسه‌ای بین او و گل و ماه انجام می‌دهد. گل به خاطر زیبایی معشوق شرمنده است و عطر او را با خود دارد. همچنین، ماه نیز در شب چهارده، که زیباترین شب است، وجود ندارد اما نور و زیبایی او در ذهن میماند. به طور کلی، زیبایی معشوق به گونه‌ای است که دیگر زیبایی‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
هوش مصنوعی: گلی که در مقابل صورت او شرم زده و پایین می‌افتد، مانند عطر و بوی خوشی است که از خود به جا می‌گذارد.
هوش مصنوعی: وقتی ماه در شب چهاردهم ظاهر می‌شود، به نظر می‌رسد که وجود دارد، در حالی که در واقع او آنجا نیست، اما زیبایی و نور او به خوبی در دل‌ها و ذهن‌ها باقی مانده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مه را طرفی بماه رو میماند
چیزیش بدان فرشته خو میماند
نی نی ز کجا تا بکجا مه که بود
جان بندهٔ او بدو خود او میماند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.