باده عشق تو امروز نه در جام منست
کز ازل تا به ابد باده انعام منست
طعم حنظل بدهن با شکرم هر دو یکیست
بسکه تلخ از غم شیرین دهنان کام منست
صبر و آرام و قرارم همه از دل بربود
جلوه روی نگاری که دلارام منست
چون کنم حرف غمش بر ورق چهره رقم
چشم نمناک دوات و مژه اقلام منست
زآبنوس خط و عاج ز نخش خاتم بند
مجری صبح من و مجمره شام منست
رشته نظم در از لفظ بصیادی طبع
اینره صید سخن دانه و آن دام منست
شام وصلش که سرانجام نشد روز بنور
در چنین تیره شبرنگ سرانجام منست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق عمیق و دردناک است. شاعر احساسات خود را در مورد عشق ناکام و تلخ توصیف می‌کند. باده‌ای که مدنظر دارد، نماد عشق است که از آغاز تا ابد وجود دارد اما در حال حاضر در دسترس او نیست. طعم تلخی که از غم عشق تجربه کرده، به شیرینی یادها و لحظات گذشته او مرتبط است. همچنین، شاعر از فقدان آرامش و قرار به خاطر زیبایی و جذابیت محبوبش می‌گوید. او به صراحت بیان می‌کند که نمی‌تواند درد دلش را روی کاغذ بیاورد و اشک او همچون دوات است. در نهایت، شاعر به حس ناامیدی و تاریکی ناشی از عدم وصال عشقش اشاره می‌کند، به‌گونه‌ای که همه این احساسات سرانجام او را شکل می‌دهند.
هوش مصنوعی: امروز شراب عشق تو در جام من نیست، بلکه از آغاز تا ابد، این شراب بخشایش و لطف من است.
هوش مصنوعی: طعمی که از حنظل (میوه‌ای تلخ) در دهانم می‌ماند، با شیرینی شکری که در دهان شیرین‌زبانان است، فرقی ندارد. این تلخی که از غم ایجاد شده، کام من را نیز به شدت تلخ کرده است.
هوش مصنوعی: صبر و آرامشم را همه از من گرفت، به خاطر زیبایی و جلوه چهره آن معشوقی که دل مرا تسخیر کرده است.
هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم حرف‌های ناراحتی‌اش را روی کاغذ بنویسم، وقتی که اشک‌هایم مثل جوهر و مژه‌هایم مثل قلم من هستند؟
هوش مصنوعی: از چوب آبنوس و استخوان فیل، نقش انگشتر من ساخته شده است. صبح‌های من از این نقش و این زیبایی تشکیل شده و شام‌های من نیز به نور و روشنی این انگشتر روشن می‌شود.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به فرآیند خلاقیت و هنر شاعری اشاره دارد. او خود را به مانند یک ماهی‌گیر می‌بیند که با استفاده از کلمات، ایده‌ها و احساسات خود را به دام درمی‌آورد. به عبارت دیگر، شاعر با مهارت و دقت، از واژه‌ها بهره می‌برد تا معانی و زیبایی‌های تازه‌ای خلق کند. شاعر با استفاده از این هنر، به صید سخنان و مفاهیم می‌پردازد و آنها را به صورت نظم و شعر در می‌آورد.
هوش مصنوعی: شبی که باید به وصال معشوق می‌رسید، به پایان نرسید و روزی که باید پر از نور و روشنی می‌شد، در این تاریکی و غم به سر می‌برد. سرانجام این حال و روز من است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
عشق روی تو نه در خورد دل خام منست
کاول حسن تو و آخر ایام منست
از تو دارم هوسی در دل شوریده، ولی
راه عشقت نه به پای دل در دام منست
مگرم عقل شکیبی دهد از عشق، ارنه
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.