خرامان آمد از می در سر آتش
چو او آمد درآمد از در آتش
بنفشه کرده خندان بر بناگوش
چو بر طرف کله نیلوفر آتش
ز رنگ آمیزی آن زلف و رخسار
سمندر کرده از خاکستر آتش
لبش افروخته از خنده مجمر
ز عشقش سوخته عود تر آتش
ز هر سو هندوی آتش پرستی
به گرد عارضش رقصان بر آتش
برو پروانه جان افشان و از رشک
فشاند شمع هر دم بر سر آتش
اگر آن بت خلیل الله بسوزد
برد بهر خوش آمد آزر آتش
گر انکار آورد، آن لب عجب نیست
که روح الله زند در ما در آتش
اگر دوزخ به آن لب برفروزند
گل و ریحان شود بر کافر آتش
به جنت سوز عشقش گر نباشد
شود بر مؤمن آب کوثر آتش
«نظیری » کام دل از سوختن جوی
شود پروانه را بال و پر آتش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی عشق و زیبایی است و اشاراتی به آتش و سوز و گوشت آن دارد. شاعر از سوختن و شعله‌ور شدن به خاطر عشق می‌گوید و با تصاویری زیبا عشق و جذابیت را به تصویر می‌کشد. او از تأثیر عشق بر وجود انسان و روحی که در آتش عشق می‌سوزد، سخن می‌گوید. همچنین به زیبایی‌های طبیعی و نقش آنها در احساسات اشاره می‌کند. در نهایت، شاعر بر اثرات سوزاننده عشق و زیبایی آن بر روح و جان انسان تأکید می‌کند.
هوش مصنوعی: دلپذیر و با ناز، از میخانه به سمت آتش در حرکت است، همانطور که او به درون آتش وارد می‌شود.
هوش مصنوعی: بنفشه با لبخند بر روی گوش‌ها جلوه می‌کند، مانند نیلوفر که در کنار آتش می‌درخشد.
هوش مصنوعی: از زیبایی و جذابیت زلف و چهره‌اش می‌توان فهمید که این افراد از خاکستر آتش به وجود آمده‌اند.
هوش مصنوعی: لبخند او چون شعله‌ای است که آتش عشقش را افزایش می‌دهد و عود تازه‌ای که در مجمر می‌سوزد.
هوش مصنوعی: از هر طرف، افرادی که به پرستش آتش اعتقاد دارند، دور او جمع شده و در کنار آتش رقص می‌کنند.
هوش مصنوعی: برو ای پروانه، با جان و دل به سمت شمع برو و از عشق خود هر لحظه بر آتش شعله بزن.
هوش مصنوعی: اگر مجسمه زیبای خلیل‌الله بسوزد، به خاطر خوشنودی آزر، آتش را برپا می‌کنیم.
هوش مصنوعی: اگر کسی انکار کند، جای تعجب نیست که روح خدا در ما شعله‌ور می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر آتش جهنم را به لبان گل و ریحان بزنند، آن وقت برای کافر نیز تبدیل به آتش خواهد شد.
هوش مصنوعی: اگر عشق او به دل مؤمن نباشد، برای او آب کوثر هم به آتش تبدیل می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر به دل سوخته‌ای نگاه کنیم، خواهیم دید که عشق و شوق می‌تواند مثل پروانه‌ای باشد که در کنار آتش می‌رقصید. این حالت از یک سو نشان‌دهندهٔ لذتی است که از دل سوخته به دست می‌آید و از سوی دیگر، به خطراتی که عشق و شوق ممکن است داشته باشد، اشاره می‌کند. در واقع، پروانه با عاشقانه بودنش و در عین حال در معرض خطر قرار داشتن، نمادی از زیبایی و آسیب‌پذیری است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
اگر دیدار تو باشد در آتش
نهم دو چشم بینایم بر آتش
خوشا حالم تن آتش بستر آتش
سپندی کو که افشانم بر آتش
ز رشک سینه گرمی که دارم
کشد از شعله بر خود خنجر آتش
به خلد از سردی هنگامه خواهم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.