دگر باره گفت ای جهان سخن
جوانی به سال و به دانش کهن
درختی کجا چار گوهر در اوست
همه مغز او نغز بینی و پوست
یکی ساق فرقش هزاران هزار
سیاه و سفید و نقب شش هزار
یکی شاخ او زرد و دیگر کبود
به من پیرمرد این سخن ها نمود
شنیدم که اصل وی آمد سفید
ولی فرق او نار و جوز است و بید
به هرگونه میوه بدان شاخ بر
چه گوید در این گرد والاگهر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده به مقایسه میان جوانی و پیری می‌پردازد و به مثالی از یک درخت میوه‌دار اشاره می‌کند. درختی که دارای چندین ساقه و شاخ با رنگ‌ها و میوه‌های مختلف است. گوینده بیان می‌کند که هر چند اصل درخت سفید است، اما شاخ‌های آن رنگ‌بندی‌های مختلفی دارند و هر شاخ میوه‌ای خاص از خود ارائه می‌دهد. این تشبیه به جوانی و پیری نشان‌دهنده‌ای است که هر دوره از زندگی، ویژگی‌ها و دارای‌های خاص خود را دارد.
هوش مصنوعی: باز هم گفت: ای دنیا، سخن جوانی را بشنو که با وجود سن کم، در دانش پختگی دارد.
هوش مصنوعی: درختی که چهار نوع گوهر در آن وجود دارد، در واقع فقط مغز ارزشمند آن را مشاهده می‌کنی و پوستش به چشم نمی‌آید.
هوش مصنوعی: یک ساقی با هزاران حال و رنگ متفاوت، هم سیاه و هم سفید، در شش هزار حالت و شکل مختلف وجود دارد.
هوش مصنوعی: یکی از آنها زرد رنگ و دیگری آبی بود، به من، این پیرمرد، این حرف‌ها را گفت.
هوش مصنوعی: شندم که او اهل و نژادش سفید است، اما موهایش رنگی شبیه به آتش و گردو می‌باشد و از نظر چهره هم مثل درخت بید است.
هوش مصنوعی: هر میوه‌ای که بر این درخت رشد کند، در مورد آن چه می‌گوید؟ این درخت دارای اصالت و خوبی‌های زیادی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.