دید حیران شوخ سوداگر من درویش را
خانه من آمد و واکرد رخت خویش را
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
دید حیران شوخ سوداگر من درویش را
خانه من آمد و واکرد رخت خویش را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از دیدن درویشی که شوخی و لطافتی به خرج داده، شگفت‌زده است. درویش به خانه شاعر آمده و لباس‌های خود را باز کرده است. این تصویر، حالتی از نزاکت و برخورد گرم و صمیمی را به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف حالتی می‌پردازد که یک درویش یا فقیر، به خانه او می‌آید. درویش، فردی شوخ و شاداب است که در حالتی ناباوری و حیرت به سر می‌برد. او در اینجا به عنوان یک تاجر، لباس‌هایش را کنار می‌گذارد و به نوعی به منزل شاعر قدم می‌گذارد. این تصویر نشان‌دهنده نوعی از خودمانی و صمیمیت در برخورد با دیگری است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.