دل را اسیر دام بلا می کنیم ما
کاری که می کنیم بجا می کنیم ما
ما را به کعبه راهبری احتیاج نیست
ابروی یار قبله نما می کنیم ما
امید خود به چرخ سیه کاسه می بریم
چشم طمع به دست گدا می کنیم ما
از کو تهیست دامن ما پاک همچو گل
اندیشه کی ز روز جزا می کنیم ما
ای سیدا به گرد خرامش نمی رسیم
خود را اگر چه باد صبا می کنیم ما
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر حسرت و وابستگی عاطفی به محبوب و همچنین نشاندهنده تلاش انسان برای جلب نظر یار است. شاعر به این نکته اشاره میکند که با وجود مشکلات، امید خود را از دست نمیدهند و به وسوسههایی که ناشی از عشق و خواستههای دل است، دامن میزنند. همچنین، وإنه دلیل عشق و محبت به یار نیاز به راهنمایی و مقصد خاصی ندارد، زیرا جذابیت و زیبایی محبوب خود به تنهایی راهنماست. شاعر در نهایت به ناتوانی خود در رسیدن به محبوب اشاره میکند و بر زیبایی و لطافت وجود خود تأکید دارد.
هوش مصنوعی: ما دل خود را در چنگال مصیبتها گرفتار میسازیم و کارهایی که انجام میدهیم را بر اساس درستی انجام میدهیم.
هوش مصنوعی: ما برای رسیدن به کعبه و هدفهای معنویمان نیازی به راهنما نداریم، چون با زیبایی و جذابیت چهره محبوبمان، مسیر را پیدا میکنیم.
هوش مصنوعی: ما امید خود را به سرنوشت تاریک میسپاریم و چشممان به دست گدایی دوخته شده است.
هوش مصنوعی: این بيت به این معناست که ما از یک کوه یا منبع خالی هستیم و دامن ما مانند گل، پاک و معصوم است. ما انتظار داریم که از روز حساب و جزا، نتیجه خوبی بگیریم و عمل نیکو از ما بروز کند.
هوش مصنوعی: ای آقا، ما هر چقدر هم تلاش کنیم و با لطافت و ناز قدم برداریم، باز هم به زیبایی و شوق حضور شما نمیتوانیم برسیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دل را ز قید جسم رها می کنیم ما
این دانه را ز کاه جدا می کنیم ما
عمر دوباره در گره روزگار نیست
جان را به زلف یار فدا می کنیم ما
در ظرف بحر رحمت حق آب و خون یکی است
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.