هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تعارضی در درون خود اشاره می‌کند. او می‌گوید هر چه عقل و درک دارد، در حقیقت از جانب عزیزش است و همه چیزهایی که به او مربوط می‌شود، در نهایت به آن شخص عزیز تعلق دارد. به عبارتی، او نمی‌تواند به چیزهایی که به خود او مربوط است فکر کند و همه چیز را در وجود آن عزیز می‌بیند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تعارضی در درون خود اشاره می‌کند. او می‌گوید هر چه عقل و درک دارد، در حقیقت از جانب عزیزش است و همه چیزهایی که به او مربوط می‌شود، در نهایت به آن شخص عزیز تعلق دارد. به عبارتی، او نمی‌تواند به چیزهایی که به خود او مربوط است فکر کند و همه چیز را در وجود آن عزیز می‌بیند.
هوش مصنوعی: اگر در ذهنم عقل و درک وجود دارد، تویی که از من، این بیچاره، عزیزتر است.
هوش مصنوعی: هرچه به خودم نگاه می‌کنم، متوجه می‌شوم که هیچ چیزی از من وجود ندارد و تمام آنچه هست، تویی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.