ای سنگ ز سودای لبت آبستان
از سنگ برون کشی تو مکر و دستان
آنجام چو جانیکه بدان کف داری
از بهر خدا از کف مستان مستان
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
ای سنگ ز سودای لبت آبستان
از سنگ برون کشی تو مکر و دستان
آنجام چو جانیکه بدان کف داری
از بهر خدا از کف مستان مستان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار درباره عشق و احساسات عمیق انسانی هستند. شاعر از زیبایی و جذابیت معشوقه‌اش سخن می‌گوید و او را به مثابه سنگی از آب، متعالی و گرانبها توصیف می‌کند. همچنین، به تأثیر روحانی و عاطفی عشق اشاره دارد و از معشوق می‌خواهد تا در رفتار خود از مکر و فریب دوری کند و به دنبال صداقت باشد. در پایان، به اهمیت محبت و دوستی در زندگی اشاره می‌شود.
هوش مصنوعی: ای سنگ، به خاطر آرزو و خواسته‌ات، آب روانی همچون چشمه را از دل سنگ بیرون آورده‌ای و تو با حقه‌ها و ترفندهای خود، در تلاش برای رسیدن به خواسته‌ات هستی.
هوش مصنوعی: آنچه در این بیت به تصویر کشیده شده است، اشاره به اهمیت جان و عشق دارد. مانند این که اگر جان خود را برای خدا حفظ کنی، باید آن را از دست شوریدگان و بی‌خودان دور نگه‌داری. زندگی و احساسات عمیق که بر پایه عشق به خداوند بنا شده‌اند، باید از هر چیز فانی و بیهوده دور بمانند تا در مسیر صحیح حرکت کنند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای آنکه گرفته‌ای به دستان دستان
دامان وصال از کف مستان مستان
صیدی که ز دام دل‌پرستان رست آن
من کافرم ار میان هستان هست آن
آورد بر من آن نگار من از بستان
شفتالو و به کز دو یکیرا بستان
گفتم که به از تو خواستن بی لطفیست
شفتالو اگر همی دهی لطفست آن
در باغ چو زد هزار دستان دستان
داد دل شوریده ز بستان بستان
هنگام سپیده دم بر اطراف چمن
جز ساغر می ز دست مستان مستان
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.