بهر جمعی عیب جویان بستم این احرام دوش
کز تعصب چست بر بندم میان خود به هجو
برنیارم بر مراد دل دمی با دوستان
برنیارم تا دمار از دشمنان خود به هجو
در پس زانوی فکرت چون نشستم تا کنم
در سزای ناسزایان امتحان خود به هجو
رستخیزی بود موقوف همین کز ابر طبع
سردهم سیلی و بگشایم دهان خود بد هجو
شد هیولی قابل صورت ولی رخصت نداد
پاکی طبعم که الایم زبان خود به هجو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات و معیارهای شاعر در مواجهه با عیب‌جویی و دشنام می‌پردازد. شاعر از تعصب و خصومت دوری می‌کند و بر این باور است که نباید در مقابل دوستان خود به دلخواهی رفتار کند. او به فکر و تأمل درباره دشمنانش می‌پردازد و قصد دارد اختلالات و ناسزاهای دیگران را آزمایش کند. او می‌خواهد در برابر اتهامات و بدگویی‌ها سکوت نکند و به پاسخی منطقی دست یابد. در نهایت، او به پاکی و صداقت طبیعت خود اشاره می‌کند و می‌خواهد که زبانش در مسائل بدی‌ها به دقت رفتار کند.
هوش مصنوعی: برای همگان که دنبال عیب‌جویی هستند، این پوشش را به دوش می‌کنم تا از تعصب دور بمانم و درون خود، به نقد این حالت می‌پردازم.
هوش مصنوعی: من نمی‌توانم حتی برای یک لحظه با دوستانم به خوشی بگذرانم، زیرا نمی‌خواهم دشمنانم را نادیده بگیرم و آنها را به سخره بگیرم.
هوش مصنوعی: وقتی در دل و ذهنم نشسته‌ام و به فکر فرو رفته‌ام، می‌خواهم به بهایی که به خاطر نادانی‌هایم داده‌ام، پی ببرم و خود را با سخنانی طنزآمیز بسنجیم.
هوش مصنوعی: در آینده‌ای پر تحول و تغییر، هیاهویی به وجود خواهد آمد که ناشی از عواطف و احساسات خودم است. من تصمیم دارم که آغاز به صحبت و ابراز نظر کنم و به نقد و بیان نظراتم بپردازم.
هوش مصنوعی: هیولا شکل پیدا کرد، اما طبیعت پاکم اجازه نداد که زبانم به هجویی آلوده شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.