|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار به عمق غم و اندوه خود اشاره می‌کند. دریا و نمک دیده‌اش نشان‌دهنده‌ی درد و اشک‌های اوست. او به زمان‌هایی اشاره می‌کند که حتی کوه‌ها نیز نمی‌توانند غم او را تحمل کنند. عمرش در حسرت یافتن همدم گذشت و حالا خود و همدمش در غم یکدیگر شریک هستند.
هوش مصنوعی: دریای اشک چشمان ما پر از نم و اندوه است و زمانی که کوه نیز نتواند این غم را تحمل کند، وضعیت ما حاکی از شدت درد و رنج ماست.
هوش مصنوعی: عمر ارزشمند ما در انتظار پیدا کردن یار و همدم گذشت، در حالی که همیشه غم و اندوه همراه ما بود و ما با این غم زندگی کردیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دریای سرشک دیدهٔ پر نم ماست
وان بار که کوه برنتابد غم ماست
در حسرت همدمی بشد عمر عزیز
ما در غم همدمیم و غم همدم ماست
بر خاک درت غمست کو محرم ماست
بیرون ز غم تو کیست کو را غم ماست
کس نیست که ما را نفسی خوش دارد
جز بلبل خوش نفس که او همدم ماست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.