آفتابی و ماه می طلبی
پادشاهی و شاه می طلبی
کل شیئی شهید آیت تست
اگر از ما گواه می طلبی
تا به بینی بدیده ها خود را
سرو چشم سیاه می طلبی
قوت جان تو اشک خونین است
ناله و درد و آه می طلبی
همچو خورشید در جهان فردی
تو نه مال و نه جاه می طلبی
رهنمای همه توئی از ما
چه طریق و چه راه می طلبی
کوهیا از جگر غذائی ساز
چند برگ گیاه می طلبی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به جستجوی معانی عمیق و روحانی اشاره دارد. شاعر از طلب عشق و شناخت واقعیات زندگی سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که انسان باید به دنبال حقیقت و وجود خود باشد. او از نیاز به روشنایی و هدایت صحبت می‌کند و به جای مال و مقام، به ارزش‌های معنوی و روحی توجه دارد. همچنین از درد و رنج‌هایی که انسان در این مسیر متحمل می‌شود، یاد می‌کند و نشان می‌دهد که این‌ها نیز جزئی از سفر زندگی هستند. در نهایت، شاعر از جستجوی راه و خورشید حقیقت سخن می‌گوید و از مخاطب می‌خواهد تا به ارزش‌های حقیقی توجه کند.
هوش مصنوعی: تو در جستجوی نور و درخشش هستی، در حالی که به دنبال مقام و بزرگی نیز هستی.
هوش مصنوعی: هر چیزی نشانه‌ای از وجود توست؛ اگر از ما شاهدی می‌خواهی.
هوش مصنوعی: وقتی که به دیگران نگاه می‌کنی، در واقع خود را در آنها جست‌وجو می‌کنی و به دنبال زیبایی و جذابیت می‌گردی.
هوش مصنوعی: روح تو با اشک‌های خونین تقویت می‌شود و به دنبال ناله، درد و آه هستی.
هوش مصنوعی: تو مانند خورشید در این دنیا هستی؛ نه به دنبال ثروت و مقام می‌گردی.
هوش مصنوعی: تو راهنمای همه‌ی ما هستی؛ پس چه راهی را می‌خواهی که از ما بخواهی؟
هوش مصنوعی: ای کوه، چرا از دل خود غذایی برای ما نمی‌سازی؟ چرا به تعداد چند برگ گیاه نیاز داری؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بر سریری و شاه می‌طلبی؟
بر سپهری و ماه می‌طلبی؟
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.