سر زلفین تو شد رشته جان همه کس
لعل و یاقوت لبت قوت روان همه کس
تا تو آب دهن انداخته ای در دل خاک
پر شد از شهد و شکر کاسه وخوان همه کس
بسکه ذکر دهن و فکر لبانش کردی
گمشد از هر دو جهان نام و نشان همه کس
گر رقیب تو مرا راند از این در بجفا
گشته ام خاک کف پای سگان همه کس
چون تو داری نظری جانب کوهی به یقین
هست اندر حق او فکر و گمان همه کس
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جذبه معشوق می‌پردازد. شاعر به زلف و لب معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که زیبایی او جان همه را به خود مشغول کرده است. حضور او باعث خوشی و شیرینی در دل‌ها شده و ذکر او در ذهن‌ها حک شده است، به طوری که نام و نشان همه چیز از یاد رفته. شاعر همچنین بیان می‌کند که اگر رقیبش او را از در براند، به خاک پای سگان نیز راضی است. نهایتاً، اشاره به نگاه معشوق دارد که به قدری قوی است که اثری عمیق بر دل‌ها می‌گذارد.
هوش مصنوعی: موهای تو مانند رشته‌ای است که جان همه را به خود مرتبط می‌کند و لب‌های تو مانند لعل و یاقوت، بخشی از حیات و انرژی روح همه محسوب می‌شود.
هوش مصنوعی: هنگامی که تو آب دهن می‌اندازی، دل خاک سرشار از عسل و شکر می‌شود و سفره و خوان همه پر می‌شود.
هوش مصنوعی: به خاطر گفتن یاد و ذکر او و اندیشه در مورد لب‌هایش، نام و نشانش از هر دو جهان محو و گم شده است.
هوش مصنوعی: اگر رقیب تو مرا از این در بیرون کند، به ناحق احساس می‌کنم که حتی خاک کف پای سگان هم برای من ارزشمندتر از بی‌اعتنایی همه مردم است.
هوش مصنوعی: وقتی که تو به کوهی توجه می‌کنی، مطمئناً درباره آن فکر و گمان‌های دیگران نیز در مورد آن وجود دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.