دل دهان در دهان او دارد
در دهان جان زبان او دارد
فارغ آمد دلم ز فکر معاش
قوت روح لبان او دارد
جانم اندر نماز پیوسته
سجده بر ابروان او دارد
عقل و ادراک و هوش با کم برد
طره دلستان او دارد
همچو موسی به باریکی
هر که فکر میان او دارد
جوهر جان جمله ذرات
لعل شکر فشان او دارد
پای کوهی ز آسمان بگذشت
سر چو بر آستان او دارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عشق و ارادت عمیق شاعر به معشوق است. او از دل و جان خود در عشق سخن می‌گوید و به زیبایی‌ها و خصوصیات معشوق اشاره می‌کند. شاعر می‌گوید که دلش در دهان معشوق است و در عبادت و نماز به او توجه دارد. او همچنین به تفکر و هوش خود اشاره کرده و بر این باور است که همه زیبایی‌های عالم در معشوق تجلی یافته است. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا، احساسات عمیق خود را نسبت به معشوق بیان می‌کند و نشان می‌دهد که عشق او فراتر از دنیای مادی است.
هوش مصنوعی: دل مانند دهان دارای سخنانی است که در وجود محبوب جاری است و جان هم به واسطه آن زبان، احساسات و خواسته‌هایش را بیان می‌کند.
هوش مصنوعی: دل من از نگرانی‌های مربوط به زندگی راحت شده و نیرو و قدرت روحی‌ام را از لبان او می‌گیرد.
هوش مصنوعی: روح من همیشه در حال سجده بر ابروهای اوست.
هوش مصنوعی: عقل و فهم و هوش در برابر زیبایی و جذابیت دلبر او، کم می‌آورد.
هوش مصنوعی: کسی که درونش پر از تفکر و اندیشه‌های عمیق باشد، مانند موسی که در دریا شکاف ایجاد کرد، می‌تواند به راحتی از چالش‌ها و مشکلات عبور کند.
هوش مصنوعی: جوهر وجود او مانند گوهرهای گرانبها و شیرین است که در تمام ذرات و جزییات او مستتر است.
هوش مصنوعی: وقتی پای کوه از آسمان می‌گذرد، سر آدمی در برابر او قرار دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.