حمیدرضا نوشته:

این رباعی گویا از آن ظهیر فاریابی است. رجوع کنید به پاورقی صفحه ۲۴۳ از کتاب ماجرا در ماجرا تألیف علیرضا ذکاوتی قراگوزلو منتشر شده در سال ۸۱ نشر حقیقت.

👆☹

سامان نوشته:

عمرست چنانش گذرانی گذرد باید باشه . مجدد بررسی کنید

👆☹

Mahsa نوشته:

کش یعنی چی؟ من فکر میکنم مخفف( که اش) باشه. درسته؟

👆☹

مهرداد پارسا نوشته:

مهسا،
بله! «کِش» مخفف »که اش» است که به خاطر ضرورت وزنی و درست در آمدن وزن شعر معمولا در شعر شاعران کلاسیک مورد استفاده قرار گرفته است. نمونه هایی از این دست زیاد است؛ مانند:
نک که مخفف «اینک» است
کت که مخفف «که ات» است

👆☹

ساکت نوشته:

در این رباعی به ارزش وقت به عنوان سرمایه زندگی اشاره شده است، چرا که برای انجام دادن هر کاری در این جهان به زمان احتیاج داریم و بدون زمان نمیتوان هیچ کاری انجام داد، از سوی دیگر زمان پیوسته در حرکت است و ما را با خود به پایان کار نزدیک میکند. اکنون که تنها سرمایه ما زمان است و از سوی دیگر نمیتوان آن را متوقف کرد نباید آن را حتی به اندازه یک نفس جز در شادمانی بگذرانیم و از اشتغال به دشمنی در این فرصت گذرا و غیر قابل تکرار خودداری کنیم.

👆☹