خواجوی کرمانی
»
دیوان اشعار
»
صنایع الکمال
»
حضریات
»
قطعات
»
شمارهٔ ۷ - فی صِفة صَفة الملک الاعظم ابراهیم الابرقوهی
ای صفّه کز صفاز خورنق نمونه ئیست
گوئی که جفت طاق سپهر معظّمست
چون هست با نیش ابراهیم ازان قبل
مانند کعبه قبله ی اولاد آدمست
پیوسته قطب دولت و دین را قرار باد
بر صدر او که نقطه ی پرگار عالمست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به وصف و ستایش صفه‌ای می‌پردازد که نشانه‌ای از زیبایی و عظمت است. شاعر این مکان را همچون نقطه‌ای محوری می‌داند که به‌عنوان قبله و مرکز توجه انسان‌ها قرار دارد. همچنین بر اهمیت این مکان در دین و دولت تأکید می‌کند و آن را نماد ثبات و محور عالم توصیف می‌کند.
هوش مصنوعی: ای صفت، تو مانند نمونه‌ای از خورنق هستی، گویی که همراه با خورشید، گنبد آسمان را تشکیل می‌دهی.
هوش مصنوعی: چون نیش ابراهیم (علیه‌السلام) وجود دارد، از آن زمان به بعد، کعبه قبله‌ی فرزندان آدم محسوب شده است.
هوش مصنوعی: همواره، جایگاه رهبری و حکومت و دین باید در دست او باشد، زیرا او مرکز و محور هستی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خوارزمشاه بر همه شاهان مقدمست
اسباب خسروی همه او را مسلمست
صدر جریدهٔ همه ابنای دولتست
بیت قصیدهٔ همه اعقاب آدمست
از جاه او قوام قوانین ملتست
[...]
رویم شکفته از سخن تلخ مردمست
زهرست در دهان و لبم در تبسمست
بیطاقتم چنانکه ندارم مجال صبر
رحمی، به دل درآی که جای ترحمست
سیاره ی زبون چکند فتنه مهر تست
[...]
در فتح ری نمود سپهدار نامدار
کاری که خارج از هنر و زور رستمست
تاریخ این فتوح ز الهام کردگار
جد و جهاد و جهد سپهدار اعظمست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.