ای سبزه دمانیده بگرد قمر از موی
سر سبزی خطّ سیهت سر بسر از موی
جز پرتو رخسار تو از طرّه شبرنگ
هرگز نشنیدیم طلوع قمر از موی
بر طرف بناگوش تو آن سنبل مه پوش
افکنده دو صد سلسله بر یکدگر از موی
بی موی میانت تن من در شب هجران
چون موی میانت شده باریکتر از موی
موئی ز میانت سر موئی نکند فرق
تا ساخته ئی موی میانرا کمر از موی
موئیست دهان تو و از موی شکافی
هنگام سخن ریخته لؤلؤی تر از موی
بیرون ز میان تو که ماننده موئیست
کس بر تن سیمینت نبیند اثر از موی
خواجو چو بوصف دهنت موی شکافد
یک نکته نگوید ز دهانت مگر از موی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به زیبایی و جذابیت موها و چهره محبوبش اشاره می‌کند. او موهای او را به سبزه و قمر تشبیه می‌کند و می‌گوید که جز زیبایی چهره‌اش چیزی دیگری را نشنیده است. همچنین، شاعر از پیچیدگی و زیبایی موهای او به‌گونه‌ای صحبت می‌کند که مانند زنجیری بر روی هم افتاده‌اند و از فراق معشوق خود احساس عاطفی عمیقی دارد. او می‌گوید که نبود موها بر روی بدنش در شب تنهایی چقدر دردناک است و موهای او را به لؤلؤهایی زیبا تشبیه می‌کند. در پایان، شاعر تأکید می‌کند که زیبایی‌های محبوبش به گونه‌ای است که هیچ چیز دیگری از او نمی‌تواند جلوه‌گر باشد و هرچه درباره او بگوید، فقط از زیبایی‌های موهایش ستایش می‌کند.
هوش مصنوعی: ای سبزه‌ای که در موسم خزان پژمرده‌ای، گرداگرد قمر می‌چرخد و زیبایی تو مانند خطی سیاه بر روی موی سر سبز تو است.
هوش مصنوعی: ما هیچ چیز دیگری جز نور چهره‌ی تو را از موهای سیاهت نشنیده‌ایم و هرگز ندانسته‌ایم که ماه چگونه از موی کسی طلوع می‌کند.
هوش مصنوعی: بر روی گوش تو، آن سنبل زیبا به طور مجلل و آراسته‌ای انتخاب شده و صدها رشته از موهایش به هم تابیده شده است.
هوش مصنوعی: در شب جدایی، بدون موهای تو، تن من به اندازه‌ی موهای تو نازک و ضعیف شده است.
هوش مصنوعی: اگر بخواهیم متن را به زبان ساده تری بیان کنیم، می‌توان گفت: اگر بخشی از کسی به نعمت و خوشی تقسیم شود، دیگر در این تقسیم بندی تفاوتی بوجود نمی‌آید. باید به این نکته توجه داشت که در کل ساختار، ارتباط میان چیزها وجود دارد و همه چیز به هم پیوسته است.
هوش مصنوعی: موهای دهان تو به نازکی یک مو است و وقتی که صحبت می‌کنی، لؤلؤهایی که از آن جدا می‌شود، از مو نیز نرم‌تر و زیباتر هستند.
هوش مصنوعی: هر کسی که از بین تو خارج شود، مانند مویی است که کسی بر روی پوست نقره‌ای تو اثر آن را نمی‌بیند. یعنی وجود تو به قدری خاص و برجسته است که کسی قادر نیست تأثیری از دیگران را بر تو مشاهده کند.
هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی دهان تو وصف می‌شود، موهایم به خاطر آن باز می‌شود و هیچ نگفته‌ای از دهانت برنمی‌آید جز زیبایی خودت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.