اِی ظُلْمِ تو، مُخَرِّبِ مُلْکِ یَزیدیان

لاف اَز عَلْی مَزَن که یَزیدِ دوم تویی

تو، مُنْکِری کِه اَز لَبِ عیسی‌نَفَس مَنَم

مَن، آگَهَم کِه اَز خَرِ دَجّال‌دُم تویی

لاف از هُنَر مَیار کِه بَر مَرْکَبِ هُنَر

جایِ عِنان مَنَم، مَحَل پارْدُم تویی

اَنْدَر حَرام‌زادِگی اَز اَسْتَرانِ دَهْر

آن اَرْجَلِ دُرُشْت‌سَرِ نَرْم‌سُم تویی

قُمّی و دَرْگُزینی و کاشانیِ وَزیر

دَر خواجِگی، سَرآمَدِگان‌اَنْد؛ گُم تویی

اَصْحابِ کَهْف‌وار، زِ نَنْگِ تو، زیرِ خاک

خُفْتَنْد هَر سِه، «رَابِعُهُمْ کَلْبُهُمْ» تویی

«خاقانی»، اُشْتُلُم به زَبانی کُنَد چو تیغ

بِفْکَن سِپَر که بابَتِ این اُشْتُلُم تویی