|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از کسی حکایت می‌کند که به دیگران می‌گوید باید پیر شوند. اما وقتی خود او به سالخوردگی می‌رسد، متوجه می‌شود که آن دعاهای دیگران به درستی نبوده و در واقع نفرینی بوده است. به این معنی که آرزوهایی که به نظر مثبت می‌آمدند، در واقع به زیان او بوده‌اند.
هوش مصنوعی: هرکس که به او گفتیم پیر شو، تا زمانی که جوان هستیم، این کار یک رسم و tradition بوده است.
هوش مصنوعی: وقتی که پیر شدم، فهمیدم دعایی که کردم در واقع نفرینی برای من بوده است و به همین دلیل نتیجه‌اش به نفع من نبود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
پیش از اسلام قابل دین بود
پیش از این رمزها سخن این بود
کاسه زرّین و دیک سنگین بود
هر دو را طبع و دل پُر از کین بود
در پی این بهار دی نبود
زین سپس غیر جام و می نبود
لیک خواجه که کوه آیین بود
بلکه کوه وقار و تمکین بود
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.