تا همی بر گل نقاب از خط مشکین آورد
مرکب صبر مرا هر لحظه در زین آورد
چرخ از کف الخضیب انگشت حیرت بر دهان
پیش آن رخسار و آن دندان شیرین آورد
شاهراه عرصه عشق رخ او عقلرا
گرچه بیدق رو بود در سیر فرزین آورد
بین که در تنگ شکر چون ز هر کرده تعبیه
تلخی پاسخ نگر کان لعل شیرین آورد
گر کند زان خط بارز شرح بر مجموع حسن
صفحه ارژنگ را در حشو ترقین آورد
دل چو جوید مخلصی از بند زلف کافرش
رخ بمیدان صدور دولت و دین آورد
آنکه با عزمش نماید مرکب خورشید کند
وانکه با حلمش نماید توسن افلاک تند
آخرای جان جهان تدبیر وصلت چون کنم
چند در چنگ فراقت دیدگان پر خون کنم
افعی زلفت که برزمرد همی غلطد چرا
خیره بروی هر زمان از جزع بر افسون کنم
یکشب ار بینم دو دست خویش طوق گردنت
خاک پای خود ردای گردن گردون کنم
ور شوم ساقی زجام لعل نوشینت شبی
هجر را در جام وصل از زلف تو مفتون کنم
در خم آن زلف چون چوگان تو گوی دلم
تنک میدانست پس با صبر جولان چون کنم
آتش عشقت شراری بر دلم افروختست
از برای کشتن آن دیده چون جیحون کنم
در ضمیر من چو مدح صدر عالم مضمرست
محنت عشقت بعون او زدل بیرون کنم
پادشاه بخت و دانش رکن دین صدر جهان
آفتاب سایه گستر خواجه سلطان نشان
ای زجود و فغان از بحر و کان برخاسته
وی ز طبعت چشمه حیوان و کوثر خاسته
کعبتین رای تو در طاسه گردون زده
پس زعکس نقش آن این هفت اختر خاسته
تا فشاند واسطه در عقد نفس ناطقه
عقل را از درج لفظت در و گوهر خاسته
از پی عطر مشام ساکنان قدس چرخ
از نقط های خط تو گوی عنبر خاسته
ازهران خاریکه بروی جسته از خلقت نسیم
در زمان ز ازهار لطفت شاخ عبهر خاسته
باشد آن کلک تو نی یا نیشکر کز نوک او
طوطیان عقلرا صد تنگ شکر خاسته
بهرعین و صاد یعنی صاعدت هر مه هلال
بر مثال عین نعلی از فلک برخاسته
پیش رای روشنت خورشید چه بود شعله
پیش طبع در فشانت کیست دریا سفله
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و زیبایی معشوق است و به توصیف چهره و صفات او می‌پردازد. شاعر با زبانی عاطفی و شاعرانه از احساسات خود در برابر معشوق سخن می‌گوید و در عین حال نشان می‌دهد که چگونه عشق و محبت می‌تواند انسان را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. او از زیبایی‌ها، تلخی‌های عشق، و دشواری‌های جدایی صحبت می‌کند. در این میان، الفاظ و تصاویری چون زلف، گل، و لب‌های شیرین به کار می‌رود که نمادهایی از زیبایی و جذابیت معشوق هستند. در کل، شاعر به جستجوی وصال و درک عمیق از عشق و زیبایی پرداخته و نشان می‌دهد که چگونه این عشق می‌تواند افکار و احساساتش را تحت تأثیر قرار دهد.
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر از زیبایی و ظرافت گل سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که حالتی از آرامش و صبر در دل او به وجود آمده است. این احساس آرامش و زیبایی همچون زینی برای اوست که در هر لحظه او را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
هوش مصنوعی: چرخ فلک از زیبایی چهره و دندان‌های شیرین تو حیرت‌زده شده و انگشت به دهان گذاشته است.
هوش مصنوعی: مسیر اصلی عشق به چهره او، عقل را در سفر خود به سمت فرزین، هرچند که نادان باشد، در کشاکش قرار می‌دهد.
هوش مصنوعی: به دقت نگاه کن که چگونه در میان شیرینی و شکر، تلخی‌ها وجود دارد. در اینجا، پاسخ تلخی که از هر چیزی به وجود آمده، به ما نشان می‌دهد که آن لعل (مروارید) شیرین را به ما می‌آورد.
هوش مصنوعی: اگر آن خط زیبا بتواند توضیحی بر زیبایی‌های گوناگون دنیا ارائه دهد، مانند تزییناتی که به آن زیبایی می‌بخشند.
هوش مصنوعی: دل وقتی به دنبال یک همراه خالص و صادق می‌گردد، از زیبایی و جذابیت ظاهری که به آن وابسته است، آزاد می‌شود و به میدان قدرت و حقایق زندگی وارد می‌شود.
هوش مصنوعی: کسی که با عزم و اراده خود خورشید را به حرکت درآورد و کسی که با صبوری و حلم خود می‌تواند اسب آسمان‌ها را به تندی براند.
هوش مصنوعی: در آخرین لحظات زندگی‌ام، چگونه می‌توانم برای وصلت با تو تدبیر کنم؟ به گونه‌ای که فقط به فکر تو باشم و چشمانم از اشک و اندوه پر شود.
هوش مصنوعی: من از زلف تو که مانند افعی می‌پیچد و بر زمین می‌غلتد، شگفت‌زده‌ام و نمی‌دانم چرا همیشه با نگرانی به تو نگاه می‌کنم تا شاید بتوانم تو را تسخیر کنم.
هوش مصنوعی: اگر یک شب ببینم که دستانم را به دور گردن تو حلقه کرده‌ام، آن‌قدر با تو عشق می‌ورزم که زمین را چون ردای گردن آسمان بپوشانم.
هوش مصنوعی: اگر دچار بی‌خوابی شوم و نوشیدنی شیرینت را در دست داشته باشم، شب جدایی را با جام وصالت پر کنم و دلخوشی‌ام را به زلف تو وابسته سازم.
هوش مصنوعی: در خم آن زلف که همچون چوب چوگان است، دل من احساس می‌کند که در میدان رقابت کم می‌آورد. پس چگونه باید با صبر در این عرصه به جولان بپردازم؟
هوش مصنوعی: آتش عشق تو شعله‌ای در دل من روشن کرده است که می‌خواهم با آن، چشمانم را مثل جیحون (رودخانه‌ای بزرگ) به طور کامل نابود کنم.
هوش مصنوعی: در دل من از خوبی‌های بزرگ‌ترین انسان‌ها سخن‌ها هست، اما به کمک او می‌خواهم غم عشق تو را از دل بیرون برانم.
هوش مصنوعی: پادشاهی که خوشبخت و داناست، پایه‌گذار دین و ریشۀ عالم است. او مانند خورشید، سایه‌اش بر همه گسترده است و نشان سلطنتش بر همه آشکار است.
هوش مصنوعی: تو از زحمات و ناله‌ها بیرون آمده‌ای و مانند چشمه‌ای که جان و حیات را به ارمغان می‌آورد، آب حیات و نعمت‌های فراوانی از وجودت جاری شده است.
هوش مصنوعی: شما به مانند دو کعبه، در دایره افلاک حضور دارید، اما با توجه به اینکه تصویر شما معکوس شده، این هفت ستاره نیز به سمت بالا رفته‌اند.
هوش مصنوعی: عقل به عنوان واسطه‌ای در فهم و بیان افکار و احساسات انسانی، نقش مهمی را ایفا می‌کند. او تلاش می‌کند تا الفاظ و معانی عمیق را در قالبی مناسب و زیبا بیان کند، مانند جواهر که در ظرفی شیک نشان داده می‌شود. این امر نشان‌دهنده اهمیت طرز بیان و نحوه انتقال اندیشه‌هاست.
هوش مصنوعی: به دنبال بوی خوشی که از ساکنین قدس به مشام می‌رسد، چرخ فلک از نقطه‌های خط تو، بوی خوشی مانند عطر عنبر برمی‌افزاید.
هوش مصنوعی: هر خار و ناگواری که از زمین سر برآورده، در حقیقت از لطافت و زیبایی آفرینش نسیم نشأ‌ت می‌گیرد.
هوش مصنوعی: باشد آن قلم تو مثل نی یا شکر که از نوک آن، طوطیان عقل برای خود صدها ظرف شکر جمع کرده‌اند.
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف ماه و زیبایی آن پرداخته است. شاعر به تصویر کشیدن ماه هلالی می‌پردازد که به مانند یک عینک یا چشم از آسمان به پایین آمده است. در این تصویر، ماه به گونه‌ای توصیف شده که برجسته و درخشان به نظر می‌رسد، گویی از آسمان بر زمین آمده و به زیبایی به چشم می‌خورد. این توصیف شاعرانگی و کارکردهای زیبایی‌شناختی طبیعت را نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: در برابر نور و روشنی خورشید، شعله‌ای که به سلیقه و ذوق می‌افروزد چه ارزشی دارد؟ چه کسی می‌تواند به دریا و عمق آن بی‌احترامی کند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.