|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این غزل بیانگر احساس شاعر است نسبت به کسانی که او را ستایش می‌کنند. او می‌گوید که بدون هیچ‌گونه فایده‌ای، همه آرزوی مدح او را دارند، در حالی که او هیچ نعمتی به آنها نداده است. شاعر به این نتیجه می‌رسد که سکوت در برابر این مدح‌ها، بهترین پاسخ است و تأکید می‌کند که هرگز کسی را بی‌جهت و بدون دلیل سرزنش نکرده و اگر بی‌احترامی‌ای می‌کند، چیزی از خود او نیست.
هوش مصنوعی: اکنون هر کس آرزوی ستایش من را دارد، اما هیچ کس عطایی از جانب من دریافت نمی‌کند.
هوش مصنوعی: به این ترتیب، به خاطر کارهایی که آنان انجام می‌دهند، بهترین چیز برای من سکوت است، زیرا نمی‌خواهم در مورد آنها چیزی بگویم.
هوش مصنوعی: من با این همه محبت‌ها و بخشش‌ها، اگر کسی به من بدگویی کرده باشد، هیچ گونه توقعی از او ندارم و بر او منت نمی‌گذارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر که شد دنبال دنیا ترک کرد آسودگی
ترک دنیا کردن و آسودگی خوش دولتیست
صبر کن با محنت فقر و ز کس راحت مخواه
زانکه هر راحت که باوی منتست آن محنتیست
گرچه مرهم از جراحت میبرد زحمت ولی
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.