|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به ستایش مقام و زیبایی مسند قدرت می‌پردازد و بیان می‌کند که به او دینی دارد. او از مشکلات و طعنه‌های دشمنانش سخن می‌گوید و می‌افزاید که فرقی نمی‌کند که چیزی به او داده شود یا نه، بلکه او یک تحفه برای تقدیم دارد که ممکن است بهایی، عوضی یا خود آن تحفه باشد. این اشعار نشان‌دهنده عواطف و احساسات عمیق شاعر نسبت به مقام و شرایط محیطی‌اش است.
هوش مصنوعی: چقدر می‌گویی که روزی ظهور خواهی کرد، اما در نهایت باید دستانت را به دل بیفکنی.
هوش مصنوعی: این جمله بیان می‌کند که من به افرادی که از کار کردن و تلاش کردن خودداری می‌کنند و به راحتی زندگی می‌کنند، ارزشی نمی‌دهم، حتی اگر به‌اندازه یک دانه ارزن هم کار نکنند.
هوش مصنوعی: وقتی دستانم را به دل می‌زنم، مثل یک بچه‌ای که به دنبال دلگرمی است با درخواستی از تو که همیشه در حال اعتراض هستی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
جمع گشتند مردمان برِ زن
شاد رفتند جمله تا درِ زن
عاشقی، خیز و حلقه بر در زن
دست در دامن پیمبر زن
همچنین واجب است بر هر زن
نرود رو گشاده در برزن
روز روشن میانهٔ برزن
چارقد برکشیدن از سر زن
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.