|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به حسد و ناپایداری زندگی اشاره می‌کند. او می‌گوید که با وجود بلندپروازی و همت خود، سرنوشت و چرخ روزگار بر او چیره شده و او را در تنگنا قرار داده است. در واقع، شاعر احساس ناتوانی می‌کند و می‌گوید که تلاش‌هایش در برابر قدرت چرخ (سرنوشت یا زمان) بی‌نتیجه مانده است.
هوش مصنوعی: چرخ و زمانه به خاطر حسادت به من، جایگاه بلندی ندارد و از نوشیدن اراده‌ام، جهانی سرمست و شاداب است.
هوش مصنوعی: اما چه می‌توانم کرد، در حالی که این سرنوشت چرخ گردان، دست من بیچاره را به این شکل مسدود کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ستی پس پشت پشت بستی بستست
پیش پشتی ستی بسی بنشستست
نرگس که مدام خوشدل و سرمستست
زانست که دست از قدح زرشستست
در سوسن و سر و بین که معلوم کنی
کازاده زبان دراز و کوته دستست
دل دیده به دولت وصالت بستست
وز خار غمت دل جهانی خستست
گر دست رسی بود که دستت بدهیم
در پای تو مردمی چه جای دستست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.