غم عشق تو مرا باز به جان آورده‌ست

خونم از دیدهٔ غمدیده روان آورده‌ست

عمر بگذشت مرا در غم رویت به غلط

نشنیدیم که نامم به زبان آورده‌ست

آن تو داری و تو دانی دل خلقی بردن

دل من میل لب لعل به آن آورده‌ست

عشق بازی ز ازل بود مرا با رخ او

نه دل خستهٔ ما این به جهان آورده‌ست

خبرت نیست نگارا که دل و جان جهان

عشق بر قامت آن سرو روان آورده‌ست

گرچه بر می‌ندهد سرو به بستان باری

قامت سرو تو باری ز روان آورده‌ست

چشم فتّان پر آشوب تو جانا باری

فتنه‌ای بر سر هر پیر و جوان آورده‌ست