حرف آخر قافیه

رباعی شماره ۱: باز آی، که از جان اثری نیست مرا

رباعی شماره ۲: یاران کهن، که بنده بودم همه را

رباعی شماره ۳: آیینه نورست رخ یار امشب

رباعی شماره ۴: شد ماه من آن شمع شب‌افروز امشب

رباعی شماره ۵: گر دل برود من نروم از نظرت

رباعی شماره ۶: ای سیم‌ذقن، این چه دهان و چه لبست؟

رباعی شماره ۷: از بس که مرا دولت بیدار کم‌ست

رباعی شماره ۸: در عالم بی‌وفا کسی خرم نیست

رباعی شماره ۹: غم دارم و غم‌گسار می‌باید و نیست

رباعی شماره ۱۰: امروز مرا غیر پریشانی نیست

رباعی شماره ۱۱: روز و شب من به گفتگوی تو گذشت

رباعی شماره ۱۲: آنی که تمام از نمکت ریخته‌اند

رباعی شماره ۱۳: چون صورت زیبای تو انگیخته‌اند

رباعی شماره ۱۴: هر کس که می عشق به جامش کردند

رباعی شماره ۱۵: تا کی دلت از چرخ حزین خواهد بود؟

رباعی شماره ۱۶: دیدم که یکی دو دسته از سنبل تر

رباعی شماره ۱۷: یار آمد و یار دل‌نواز آمد باز

رباعی شماره ۱۸: دردا که اسیر ننگ و نامیم هنوز

رباعی شماره ۱۹: بی روی توام هست ملالی که مپرس

رباعی شماره ۲۰: امروز ز حد می‌گذرد سوز فراق

رباعی شماره ۲۱: در عشق نکویان چه فراق و چه وصال؟

رباعی شماره ۲۲: من باده به مردم خردمند خوردم

رباعی شماره ۲۳: از درد دل خود به فغانم چه کنم؟

رباعی شماره ۲۴: نی از تو حیات جاودان می‌خواهم

رباعی شماره ۲۵: تا چشم تو عشوه‌ساز خواهد بودن

رباعی شماره ۲۶: ای هم‌نفس چند، که یارید به من

رباعی شماره ۲۷: کس نیست انیس دل غم‌پرور من

رباعی شماره ۲۸: مسکینم و کوی عاشقی منزل من

رباعی شماره ۲۹: دور از تو صبوری نتواند دل من

رباعی شماره ۳۰: سبحان‌الله! چه شکل موزون‌ست این؟

رباعی شماره ۳۱: بگداختم از دست جفا کردن تو

رباعی شماره ۳۲: نقش تو اگر نه در مقابل بودی

رباعی شماره ۳۳: گه در پی آزار دل رنجوری

رباعی شماره ۳۴: در پنجه غیر پنجه کردن تا کی؟

رباعی شماره ۳۵: با هر که نشینی و قدح نوش کنی