آن بی خردی که شوم چون زاغ افتد
از گلشن فیض، قسمتش داغ افتد
بر شاخ چو سنگ می زند رهگذری
گیرم که فتاد میوه، در باغ افتد
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
آن بی خردی که شوم چون زاغ افتد
از گلشن فیض، قسمتش داغ افتد
بر شاخ چو سنگ می زند رهگذری
گیرم که فتاد میوه، در باغ افتد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر به بی‌خردی افراد اشاره شده است که مانند زاغی بی‌فایده می‌افتند و از خوشی‌های زندگی محروم می‌شوند. شاعر می‌گوید که اگرچه کسی میوه‌ای از درخت ببرد، اما اگر آن فرد بی‌خود باشد، به جز درد و نامرادی نصیبی نخواهد داشت. در واقع، این شعر بیانگر این نکته است که بی‌خردی موجب از دست دادن فرصت‌ها و لذت‌ها می‌شود.
هوش مصنوعی: کسی که نادان باشد و مانند زاغ به دنبال چیزی بی‌ارزش برود، سرنوشتی تلخ و دردناک خواهد داشت و از نعمت‌های زندگی محروم می‌شود.
هوش مصنوعی: درختی را تصور کن که میوه‌ای بر روی آن در حال افتادن است و مسافری که به آن درخت نزدیک شده است. به گمان من، این مسافر در گذر خود متوجه میوه خواهد شد و از آن میوه بهره‌مند می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.