خونم به کرشمه، ای جفاکیش مریز
الماس به زخم جگر ریش مریز
در ساغر خون دل که نذر لب توست
ترسم که شود شور، نمک بیش مریز
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
خونم به کرشمه، ای جفاکیش مریز
الماس به زخم جگر ریش مریز
در ساغر خون دل که نذر لب توست
ترسم که شود شور، نمک بیش مریز
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و عشق سخن می‌گوید. او به معشوقش می‌گوید که خونش به خاطر جفای او ریزد، و از او می‌خواهد که زخمی به جگرش نرساند. همچنین، هشدار می‌دهد که در فنجان عشقش، که به خاطر معشوقش پر از دل‌شکستگی است، مبادا شور و غم بیشتری به نمک عشق او اضافه کند. این شعر نشان‌دهنده احساسات عمیق و درد عشق است.
هوش مصنوعی: من دلم برای تو می‌تپد، ای کسی که به من ستم کرده‌ای. نگذار درد و رنج من، که همچون الماس است، بر زخم‌های عمیق من بیفزاید.
هوش مصنوعی: در جامی که از درد قلبم برای لب‌های تو آماده کرده‌ام، می‌ترسم که شور شود و نمک زیاد نریزی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.