افسرده دمان عهد ما، رشک یخند
با خلش ؟ میخ نعل بند زنخند
غارتگه ربزه شاعران مزرع ماست
این جانوران، مزرع ما را ملخند
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
افسرده دمان عهد ما، رشک یخند
با خلش ؟ میخ نعل بند زنخند
غارتگه ربزه شاعران مزرع ماست
این جانوران، مزرع ما را ملخند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به حس افسردگی و حسرت در زمانه ما اشاره دارد. شاعر از وضعیت ناخوشایند و مشکلاتی که بر سر راه شاعران و خلاقیت آن‌هاست صحبت می‌کند. به عبارت دیگر، او به نقصان و نابودی استعدادها و زیبایی‌ها در جامعه اشاره می‌کند، و به نوعی نشان‌دهنده بدبختی‌ها و چالش‌هایی است که شاعران و هنرمندان با آن رو به رو هستند.
هوش مصنوعی: در این زندگی که به اندازهٔ افسردگی خودمان غمگین است، آیا ما باید حسرت یادگارهای خوشی را بکشیم؟ نیازی نیست که به چیزهای کوچک و بی‌اهمیت بچسبیم.
هوش مصنوعی: این جانوران، مثل ملخ‌ها، به زمین و محصول ما آسیب می‌زنند و آن را ویران می‌کنند. آنها محل زندگی و کشت و کار شاعران را نابود کرده‌اند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.