|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان عشق و وابستگی عمیق شاعر به معشوق و همچنین تنهایی و پریشانی در این عشق می‌پردازد. شاعر اشاره می‌کند که جدایی از لیلی (معشوق) برای او امکان‌پذیر نیست و ارتباطی میان مکان‌های مقدس (کعبه) و معبدها (بتخانه) نمی‌بیند. او خود را مانند شمعی می‌داند که تحت تأثیر جذبه‌های عشق قرار دارد و احساس می‌کند که عشق او مانند کمند شعله‌ای است که گردن پروانه را گرفته است. همچنین درد عشق و شورش ناشی از آن برای او مانند نمک در چشمش است که خواب راحت را از او می‌گیرد.
هوش مصنوعی: جدایی از لیلی برای دل ما که دیوانه است، وجود ندارد. دل ما هیچ ارتباطی با کعبه ندارد و در واقع به بتخانه می‌پیوندد.
هوش مصنوعی: روح نگران من مانند پروانه‌ای است که در جاذبهٔ شمع گرفتار آمده است، و شعلهٔ شمع نیز مانند کمند، گردن او را در چنگ دارد.
هوش مصنوعی: اگر کسی در عشق با شور و حساسیت باشد، هرگز از خواب شیرین خود دل نمی‌کند و حتی اگر بخواهد از راحتی‌اش بگذرد، داستان عشق ما را می‌شنود که او را به فکر وادار می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.