بیهوده نگشتم به سراپای دو عالم
منظور تو بودی ز تماشای دو عالم
خم کردن سر، بهر طمع، طاعت بُت بود
یک سجده نکردم به تمنّای دو عالم
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
بیهوده نگشتم به سراپای دو عالم
منظور تو بودی ز تماشای دو عالم
خم کردن سر، بهر طمع، طاعت بُت بود
یک سجده نکردم به تمنّای دو عالم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از بیهوده‌گشتن در دنیا و جستجو برای معنا و هدف صحبت می‌کند. او به این نتیجه می‌رسد که هدف واقعی او تنها عشق و نزدیکی به معشوقش بوده است. همچنین، او با اشاره به نهادن سر به خاک برای عبادت، بیان می‌کند که هیچ نیازی به سجده برای رسیدن به خواسته‌های دنیوی نداشته است. در واقع، او نشان می‌دهد که عشق و ایمان به معشوقش بالاتر از تمام زیبایی‌ها و جاذبه‌های دنیا است.
هوش مصنوعی: بیهوده در دو جهان جستجو نکردم، چون هدف من فقط تو بودی که به تماشای این دو جهان پرداختم.
هوش مصنوعی: سر فرود آوردن برای به دست آوردن چیزی، نشانه‌ای از بندگی و اطاعت است. من هرگز برای خواسته‌های دنیوی، حتی یک سجده نکردم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.