|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر از درد و ناراحتی ناشی از دوری معشوق سخن می‌گوید. او خود را بی‌بال و پر توصیف می‌کند و به این نکته اشاره دارد که در دلش سوالات و عقده‌هایی دارد که نمی‌خواهد درباره‌اش صحبت کند. شاعر تصاویری از زیبایی معشوق را در شب هجران بیان می‌کند و از احساسی عمیق و گنگ نسبت به ارتباطش با او می‌گوید. وی همچنین به حس وابستگی و نزدیکی به معشوق اشاره دارد، حتی در حینی که قصد سفر دارد.
هوش مصنوعی: من مانند پرنده‌ای هستم که بی‌پر و بال در قفسی زندانی است؛ از دردی که دارم در دل خود می‌نگرم و سوالی از من نکن.
هوش مصنوعی: شمعی که درخشش آن نمایان است، در شب جدایی تو، یاد تو را در ذهنت دارم و با تو بودن را تجربه کرده‌ام، اما نپرس چطور.
هوش مصنوعی: من آماده سفر شدنم را به یاد آن کوی آغاز می‌کردم، اما دلم به دامنم چنگ زد و حالتی داشت که نیازی به پرسشش نیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.