|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و دلتنگی خود سخن می‌گوید. او می‌گوید که دلش به خاطر زلف محبوبش بیشتر از همیشه ناراحت است و غم عاشقان در شهر، از بیابان بیشتر شده است. همچنین بیان می‌کند که با دور شدن عاشقان، ناز محبوب بیشتر می‌شود و در نتیجه او در مکانی بسته، مهمان احساساتش می‌شود. شاعر از هوس و طوفان درون خود می‌گوید و اشاره می‌کند که وقتی هوس‌ها بی‌پایان می‌شوند، جایی برای آرامش باقی نمی‌ماند و این ناراحتی همچون طوفان است.
هوش مصنوعی: دل من به خاطر زلف او خیلی بیشتر از آنچه که در سینه‌ام احساس ناراحتی می‌کنم، غمگین است. این غم و دیوانگی‌ام در شهر از تنهایی در بیابان بیشتر شده است.
هوش مصنوعی: عاشقان دور تو جمع شده‌اند، پس باید بیشتر به ناز و کرشمه بپردازی. در خانه‌ای که در آن بسته است، مهمانان بیشتری خواهند آمد.
هوش مصنوعی: وقتی که آرزوها و خواسته‌ها به اندازه‌ای زیاد و بی‌پایان شوند، دیگر جایی برای آرامش باقی نمی‌ماند، مانند دریا که در کنار خود، طوفان بیشتری را احساس می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.