چو عبدالباقی آن خان فلک قدر
که روی اوست چون گل زیب این باغ
جوان‌بختی که باغ دولت اوست
بود گر خوشتر از خلد برین باغ
به قمصر داد فرمان تا بسازند
یکی دلکش مقام دلنشین باغ
به فرمانش بنا کردند باغی
که چون آن نیست در روی زمین باغ
نه باغی بل بهشتی زیبد آری
چنان زیبا جوانی را چنین باغ
از آنش باغ عشرت جز همین باغ
که نبود جای عشرت جز همین باغ
غرض چون سبز و خرم گشت دادش
لقب دهقان گردون بهترین باغ
پی تاریخ سالش کلک هاتف
رقم زد (سبز بادا دایم این باغ)
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف زیبایی‌های باغی می‌پردازد که به فرمان عبدالباقی، یک جوان خوشبخت، ساخته شده است. این باغ به قدری دلنشین و زیباست که می‌توان آن را بهشتی در زمین نامید. شاعر تأکید می‌کند که چنین باغی در هیچ جایی دیگر وجود ندارد و این مکان به عنوان محلی برای لذت و شادی شناخته می‌شود. در پایان، شاعر آرزوی دائمی بودن این زیبایی را دارد.
هوش مصنوعی: عبدالباقی، آن سید بزرگوار که ارزش و مقام او هم‌چون گل زیبای این باغ است.
هوش مصنوعی: خوشبختی جوانی که صاحب باغ سعادت است، از هرچیزی در باغ بهشت هم دلپذیرتر است.
هوش مصنوعی: به قمصر دستور داده شد تا محلی زیبا و دلنشین در باغی بسازند.
هوش مصنوعی: به دستور او باغی ساخته‌اند که در دنیا مانند آن وجود ندارد.
هوش مصنوعی: نه یک باغ، بلکه بهشتی برای جوانی است که این‌قدر زیباست.
هوش مصنوعی: در این دنیا جز اینجا، جایی برای لذت و شادی وجود ندارد. تمام شادی و خوشی‌ها در همین باغ خلاصه می‌شود.
هوش مصنوعی: هدف این است که وقتی زمین سرسبز و خرّم شود، لقب «دهقان» به آن داده شود، زیرا آنجا بهترین باغ محسوب می‌شود.
هوش مصنوعی: هاتف در سالی خاص ندا می‌دهد که آرزو دارد این باغ همیشه سرسبز و شاداب بماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.