محسن دلیرانی
محسن دلیرانی در ۱۰ ماه قبل، یکشنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۰۸ در پاسخ به امید صادقی دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۲ - ستایش خرد:
ابتدا "کنون تا چه داری" میتونست بگه کنون آنچه داری یا کنون هرچه داری یا کنون تو چه داری و... یکی نیستن!! تا چه باشد! تا چه کنند! تا چه اشاره به بعد و آینده است! حالا میگه بذار بگم چی میشه بعد که آوردی! گوش نیوشنده ز او بر خورد! میتونست بگه هوش ولی نگفت میگه گوش اشاره اش به سطحی بودنه... در کل میگه از خرد چیزی بگی برنمی‌تابند، به علمش بر میخوره، (همون قیل و قال و شور و حال در حکایت شمس و مولانا)! یک سری نکات دیگه هم در نظرات گذاشتم که میتونه شفاف تر کنه اینها رو!
محسن دلیرانی در ۱۰ ماه قبل، یکشنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۵۰ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۲ - ستایش خرد:
در>
خرد رهنمای و خرد دلگشای
خرد دست گیرد به "هر دو سرای"
و همچنین:
چو "دیدار" یابی به شاخ سُخُن
بدانی که "دانش نیاید به بُن"
میشه متوجه شد خرد "دانش-و علم" نیست!
و اینکه علم فیزیک و شیمی و ریاضی و... کلا علم و دانش فقط به درد اینجا میخوره نه جایی دیگه- مهندسی سازه یا پزشک جراح یا پرفسور ریاضی دان دانشش خارج از چهارچوب این عالم هیچ کاری که از پیش نمی‌بره در کل بلااستفاده خواهد شد!
منظور اینه و بسیار بیشتر از این!
در کاوش بُن هر اتم به ارتعاش می‌رسیم (حرکت-جنبش تعبیر شاعرانه اش رقص > رقص است زبان ذره زیراجز رقص دگر بیان ندارد) که اون بُن رو اگر در یک زاویه به اون بُن منطبق کنیم می‌بینیم انگار میخواد بگه! جوینده ی واقعیت ها (واقع - فیزیک) نمیتونه حقیقت رو دریابه(چیستی و علت دیده شدن چیزی که واقع شده - حقیقت دایره ای که به واسطه چرخش پره های پنکه می‌بینیم واقعیته ولی حقیقتش حرکت سریع چند پره است) نکته چرخش الکترون به دور هسته!! ♠