علی هنرور بکیانی
علی هنرور بکیانی در ۱ سال و ۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۳۱ در پاسخ به رضا از کرمان دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۰۰:
سلام و وقت خوش. چرخ همان آسمان است و خاک ، زمین. آسمان مکان فرشتگان و نیکان است و جایگاه آنان، زمین نیز جایگاه تلف شدن و اسیر نفس شدن. میگوید از این دو وقتی به سلطان«خدای بی همتا» برسم ، رها می‌شوم. در غزل‌های دیگر نیز این موضوع را بیان فرموده از جمله این غزل:
ما ز بالاییم و بالا می رویم
ما ز دریاییم و دریا می رویم
ما از آن جا و از این جا نیستیم
ما ز بی‌جاییم و بی‌جا می رویم
خوانده‌ای انا الیه راجعون
تا بدانی که کجاها می رویم
همانگونه که ملاحظه می فرمایید میگوید انسان نه در آسمان جایگاهش است و نه در زمین، انسان وقتی به قرب الهی برسد در لامکان منزل میگیرد.